بر باد رفته

خانه ایی آباد داشتم بر بادشد
چشم مستان خواستم رسوا شدم
قلب عاشق داشتم بر بادشد
هر چه نالیدم نبد فریاد رس
شرح پیروز داشتم بر باد شد
با خدا گفتم هزاران درد دل
خود چه امید دوایی داشتم بر بادشد
نیست امید رهایی یاربا
راه بازی داشتم بر باد شد
همرهان راه دل تنها شدم
کاروانی داشتم بر باد شد
بارالها یک ره رستن نشان دل بده
هرچه من ره داشتم بر باد شد
مانده ام در کار خود وا مانده ام
انتظار یک تبسم داشتم بر باد شد

*******************************

نوشته شده توسط مجيد 7/5/86

دوست معمولي ، دوست واقعي

دوست معمولي هيچگاه نميتواند گريه تورا ببيند.

دوست واقعي شانه هايش از گريه تو تر خواهد بود.

دوست معمولي اسم کوچک والدين تو را نميداند.

دوست واقعي شايد تلفن آنها را جايي نوشته باشد.

دوست معمولي يک جعبه شکلات براي مهماني تو ميآورد.

دوست واقعي زودتر به کمک تو مي آيد و تا دير وقت براي تميز کردن ميماند.

دوست معمولي از دير تماس گرفتن تو دلگير و ناراحت ميشود.

دوست واقعي ميپرسد چرا نتوانستي زودتر تماس بگيري؟

دوست معمولي دوست دارد به مشکلات تو گوش کند.

دوست واقعي سعي در حل آنها ميکند.

دوست معمولي مانند يک مهمان عمل ميکندو منتظر ميماند تا از او پذيرايي کني.

دوست واقعي به سوي يخچال رفته و از خود پذيرايي ميکند.

دوست معمولي مي پندارد که دوستي شما بعد از يک مرافعه تمام مي شود.

دوست واقعي ميداند که بعد از يک مرافعه دوستي محکمتر ميشود.

دوست واقعي کسي است که وقتي همه تو را ترک کرده اند با تو مي ماند

+-+-+-+-+-+-+-+-+-++-+-+-+-+-+

نوشته شده توسط مجيد 7/5/86

طراوت اشك

تو رفته اي ومن خسته سخت مي گريم

تمام قلب تو از بغض و كينه كمرنگ است

به خاطر تو شكستم نگاه كن بر من

كه بي تو زندگيم وحشيانه بي رنگ است

تو رفته اي و من خسته باز جا ماندم

به زير ظلمت آوار سرد خاطره ها

بگو به من كه چه سودي ز اشك من ببري

و از شكستن چشمان گرم پنجره ها

تو رفته اي به اميد ستاره اي بهتر

و من ستاره تنها به پا نشسته تو

بگو به من كه كدامين فرشته اي شايد

دري شگفت گشايد به قلب خسته تو

و آخرين سخنم با تو حرف آخر نيست

هنوز هم تو عزيزي هنوز من عاشق

هنوز منتظرم گر چه قلب من خاليست

به هر چه سد شده در راه من شدم فائق

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

نوشته شده توسط مجيد 1/5/86

غربت

غربت

از پنجره ی خیس چشمانم ،به جاده های دور غربت نظر می کنم و تو را می نگرم با کوله باری از سالهای سوگناک تنهایی ، با حرف های نگفته ی بسیار ونگاهی به کنج تاریک قفس که در روشنایی صمیمی آن حک شده بود
" تو "
غربت غمناک دستهایت ر ا، به دستهای مشتاقم بسپار،که دیریست چشم به راهِ آمدنت ، نگاهم به جاده های غبارآلود خشکیده است از نگاه امید ناکت بگو،که در کنج دلتنگ قفس،آن سوی میله ها را غریبانه می نگریستی،و از آسمانی بگو، که در فراق دو بال اوج پروازت ، عاشقانه ، تنها بودآسمان خلاء یک پرواز بی پروا،و من بی تو فصل های دلتنگی را می گذرانم

*********************************************

نوشته شده توسط مجيد 22/4/86