پروانه

پروانه

در تصورات من صدای تولد عشق به صدای تولد يک پروانه شبيه است

کرمی پروانه می شود آسمان را در می نوردد

و خود را به روشنايي می رساند

هر چقدر داغ , هرچقدر دور شايد بميرد , ملالی نيست برايش

و آدمی عاشق می شود همه داشته هايش را در می نوردد

رها می شود و خود را به نور , به معشوقه اش می رساند

هر چقدر سرد , هر چقدر دور شايد بميرد , ملالی نيست برايش

يادم می ماند , صدای تولد يک پروانه از عمق يک پيله تاريک به گوش می رسد

و يادم می ماند صدای تولد يک عشق هم , شايد , از عمق تاريکی های من

از عمق پيله تنهايي های من اگر تلاشی برای رستن از آن باشد ، به گوش خواهد رسيد

نوشته شده توسط مجيد 27/4/85